-korte toelichting-
Het belang van tradities
Bijna ongemerkt krijgen uw (klein)kinderen mee wat u zelf belangrijk vindt. Wanneer u een goede familieband belangrijk vindt, dan zult u als ouder of grootouders waarschijnlijk aandacht besteden aan verjaardagen van uw (klein)kinderen. Misschien een jaarlijkse familiedag organiseren of één keer in het jaar een dagje 1-op-1 met opa of oma naar een stad of museum. Tradities zijn gewoontes. Soms zijn eeuwenoud en van de ene generatie op de andere doorgegeven. Soms nemen we gewoontes van anderen over. In onze tradities maken we duidelijk wat we belangrijk vinden. Ze geven houvast en vormen ook mede onze identiteit.
Religieuze tradities
Ook binnen onze eigen katholieke kerk kennen we tradities die houvast geven en drager zijn van onze identiteit. De kerststal opzetten thuis is voor velen zo’n traditie, een gebruik dat we waardevol vinden. De kerststal staat voor huiselijkheid en gezelligheid, maar impliciet was het ook een teken van geloof. Zonder veel woorden komt het verhaal van Jezus van Nazareth onze huiskamer binnen. De laatste decennia hebben veel religieuze en kerkelijke tradities aan kracht verloren. Soms zijn ze zelfs (bijna) verdwenen, zoals kerkbezoek in het weekend, het kerkelijk huwelijk, zelfs wanneer een dierbare komt te overlijden is een kerkelijke begrafenis voor veel parochianen geen vanzelfsprekendheid meer. Vroeger was de Eerste Communie voor kinderen een feest waar ze naar uitkeken. Maar ook dat geldt voor steeds minder kinderen uit onze geloofsgemeenschap. Met welke kerkelijke of religieuze tradities komt een jonge generatie nog in aanraking?
Een nieuwe traditie?
Ineke Strouken, voormalig directrice van het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland, schrijft dat mensen in onze tijd soms op zoek zijn naar nieuwe tradities. Misschien is dat ook zinvol binnen onze kerkgemeenschap.
Bij onze zuiderburen kent men de traditie om op 2 februari, Maria Lichtmis, pannenkoeken te eten. Een gebruik met oude historische wortels. Men vierde op die dag de overgang van de winter naar de lente. Het was ook de dag waarop de plattelandsbevolking van werk kon veranderen en men vierden het met een soort haardkoeken, die later evolueerden naar pannenkoeken. In onze kerk vieren we op 2 februari officieel de afsluiting van de kerstperiode. 40 dagen na kerstmis. Bij onze zuiderburen kijken dan kinderen vol enthousiasme uit naar de pannenkoeken. Dat feest van ‘pannenkoeken-eten’ wordt in Brabant en België nog volop gevierd. Waarom zouden wij die traditie zo de kerstperiode af te sluiten niet van onze buren overnemen? “Kinderen kunnen dan nú smullen van de pannenkoeken en later met een glimlach op hun gezicht een oude traditie in onze katholieke kerk herinneren.” Ook de traditie van pannenkoeken-eten is dan een drager van een stukje identiteit.
Doe mee! Bak op 2 februari pannenkoeken voor uw kinderen of kleinkinderen.
TW
